Obecność bakterii na powierzchni implantu może prowadzić do rozwoju stanu zapalnego otaczającej go błony śluzowej. Nieleczone zapalenie może rozprzestrzenić się w kierunku wierzchołka implantu, co grozi resorpcją tkanki kostnej i możliwą utratą wszczepu. Kluczowym faktorem w leczeniu periimplantitis jest ochrona powierzchni implantu poprzez usunięcie bakterii i tkanki zapalnej. Laser Er: YAG umożliwia usunięcie miękkich i twardych tkanek otaczających zainfekowany wszczep. Dzięki słabej absorbcji fali o długości stosowanej w tego typu laserach przez tytanową powierzchnię implantu, w trakcie stosowania ich nie dochodzi do znacznego wzrostu temperatury wszczepu, a co za tym idzie nie występuje efekt pirolityczny.

Celem tej próby naukowej była ewaluacja skuteczności zastosowania laserów Er: YAG w leczeniu zapalenia tkanki otaczającej implant w kombinacji z terapią fotodynamiczną.

Materiały i metody: W badaniu wzięło udział 25 pacjentów z 42 implantami. U każdego z pacjentów zdiagnozowano periimplantitis. Uczestniczący w badaniu pacjenci podzieleni zostali na 2 grupy. Grupa pierwsza: 10 pacjentów (15 implantów) poddano terapii laserem Er: YAG (160 mJ, 10 Hz). Grupa druga: 15 pacjentów (27 implantów) poddano terapii laserem Er: YAG w kombinacji z terapią fotodynamiczną (7.3 W, 690-905, 60, z użyciem błękitu toluidyny). PDT zastosowano natychmiast po laserowym oczyszczeniu powierzchni implantów z tkanki ziarninowej. Po terapii tej dokonano plastyki tkanki kostnej wokół wszczepów. Pomiar głębokości kieszeni dziąsłowych i poziomu dziąsła przyczepionego oraz badanie radiologiczne przeprowadzone zostały przed zabiegiem, a także raz w miesiącu przez kolejne pół roku. 

Wyniki i dyskusja: Odpowiedź tkanek na terapię była w obu grupach pozytywna: zaobserwowano zmniejszenie głębokości kieszeni dziąsłowych, poprawę przyczepu dziąsła oraz brak krwawienia na zgłębnikowanie, a także odbudowę tkanki kostnej. W grupie pierwszej u 80% uczestników badania stwierdzono całkowicie pozytywne rezultaty po upływie 5-6 miesięcy.