Planowanie opieki stomatologicznej nad dzieckiem. Czy oceniać ryzyko próchnicy i jak je zmniejszyć.
Prof. Urszula Kaczmarek

Opieka stomatologiczna u pacjenta w wieku rozwojowym jest wieloczynnikowym i złożonym procesem, który wymaga rozważenia poziomu ryzyka próchnicy, opcji leczenia i stopnia współpracy dziecka celem opracowania zindywidualizowanego planu postępowania zapobiegawczo-terapeutycznego. Ocena poziomu ryzyka próchnicy obejmuje identyfikację czynników biologicznych (aktywne zmiany próchnicowe u matki/opiekuna, status socjoekonomiczny, częstość konsumpcji słodkich przekąsek i/lub napojów, zasypianie z butelką zawierającą słodzone pożywienie, potrzeba specjalistycznej opieki pediatrycznej), ochronnych (stosowanie past fluorkowych i gum do żucia z ksylitolem, profesjonalna aplikacja preparatów fluorkowych, regularne wizyty stomatologiczne) i klinicznych (puwz/PUWZ > 1, próchnica początkowa, próchnica wtórna, defekty szkliwa, obecność płytki, podwyższony poziom bakterii Streptococcus mutans, redukcja sekrecji śliny, aparat ortodontyczny). Wszystkie decyzje odnośnie do wyboru opcji leczenia podejmowane są w oparciu o ocenę ryzyka próchnicy. Poziom współpracy po zastosowaniu metod behawioralnych warunkuje formę realizacji leczenia, tj. bez albo z użyciem sedacji lub znieczulenia ogólnego. Dokładne oszacowanie wszystkich czynników umożliwi właściwe zaplanowanie postępowania zapobiegawczo-terapeutycznego i jego realizację u każdego pacjenta w wieku rozwojowym.

Wczesna utrata lub wrodzony brak uzębienia na tle zaburzeń rozwojowych, genetycznych lub z przyczyn środowiskowych dotyka dużą liczbę młodych pacjentów . Braki w uzębieniu prowadzą do utraty funkcji i zaburzenia wzrostu wyrostka zębodołowego, przyczyniając się do powstawania problemów natury estetycznej, negatywnie wpływających na rozwój psychiczny małego dziecka. Niezwykle ważnym celem dla stomatologów dziecięcych jest zatem rehabilitacja obszarów bezzębnych, zapewniająca zachowanie pionowego wymiaru kości a tym samym funkcji, estetyki, prawidłowego rozwoju mowy, jak również zapewnienie prawidłowego rozdrabniania i połykania pokarmu oraz prawidłowego funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego a w konsekwencji poprawa poczucia własnej wartości dzieci dotkniętych brakami zębowymi.
Prezentacja przedstawia teoretyczne podstawy oceny wzrostu i rozwoju oraz zalecenia dotyczące opracowania planu leczenia u pacjentów pediatrycznych leczonych przy pomocy implantów.
Prezentacja przedstawia dwa przypadki kliniczne dzieci w wieku 4 i 5,5 lat, dotkniętych hipohydrotyczną dysplazją ektodermalną, leczonych interdyscyplinarnie przez nas zespół przy pomocy implantów oraz wsparcia różnych technik behawioralnych i sedacji.
Rehabilitacja protetyczna na implantach nie jest leczeniem z wyboru u wszystkich pacjentów pediatrycznych – jedynie w przypadkach rozległych braków uzębienia lub całkowitego bezzębia. W tych wyjątkowych sytuacjach dobre samopoczucie psychiczne, stabilna rehabilitacja narządu żucia oraz zachowanie jego funkcji i estetyki warte są rozważenia leczenia implantoprotetycznego.