Frezy, wiertła czy piły oscylacyjne o niskiej częstotliwości były przez długi czas jedynymi narzędziami do cięcia kości i rzadko kiedy stawiano sobie pytania dotyczące aspektu ich biologicznego czy fizjologicznego wpływu na kość. Wraz z pojawieniem się nowych technologii w procedurach cięcia kości – takich jak lasery czy narzędzia piezoelektryczne – zaczęto publikować wyniki coraz liczniejszych badań klinicznych, które rzuciły nowe światło na różnice między gojeniem kości opracowywanej tradycyjnymi instrumentami a gojeniem kości opracowanej narzędziami wykorzystującymi nowe technologie.

Po przeszukaniu medycznych i biomedycznych baz danych i wybraniu odpowiednich badań eksperymentalnych i porównawczych z zakresu biologii molekularnej, mikromorfologii i histologii, wykonany został przegląd systematyczny oraz meta-analiza tych badań.

Podsumowane zostały wyniki badań eksperymentalnych i klinicznych oraz przeprowadzone zostało porównanie mikromorfologiczne i histologiczne ich skutków biologicznych i klinicznych, czego rezultatem jest porównawcza praca przeglądowa mająca istotne znaczenie dla codziennej pracy klinicysty w zakresie zabiegów z dziedziny chirurgii stomatologicznej, augmentacji kości czy implantologii.

Oparta na dowodach naukowych wiedza wskazuje na to, że chirurgiczne narzędzia piezoelektryczne zapewniają obecnie najwyższą precyzję kliniczną, najmniejszą utratę tkanki kostnej podczas zabiegu, a także poprawę procesów gojenia, wyznaczając w ten nowy złoty standard w procedurach cięcia kości. W trakcie wykładu przedstawione zostaną nowe techniki chirurgiczne, takie jak przezwyrostkowy sinuslift metodą ultradźwiękową, atraumatyczne rozszczepienie wyrostka, technika tunelu podokostnowego czy inne ostatnio opracowane metody postępowania w implantologii stomatologicznej poparte demonstracjami przypadków klinicznych.