Osteointegracja - Profesora Brånemarka: mity i rzeczywistość: Aspekty naukowe i kliniczne

W latach 50. ubiegłego stulecia szwedzki naukowiec zaobserwował, iż ludzkie ciało nie tylko toleruje tytan, ale także ulega on integracji z żywymi tkankami organizmu co Peer-Ingvar Brånemark nazwał osseointegracją.
Był to przełom w medycynie regeneracyjnej i od tej pory tytan jest rutynowo używany w wielu dziedzinach medycyny, największe jednak zastosowanie ma w implantologii stomatologicznej. Poznając zjawiska biologiczne, potrafimy je modyfikować, przyspieszamy osteointegrację a także rozumiemy i wkrótce będziemy skutecznie zapobiegać i leczyć periimplantitis jako niekorzystną wypadkową procesów przeciwzapalnych i prozapalnych gdzie zachwiane jest tzw. ‘Foreign Body Equilibrium’ (z uwagi na obecność komórek typu ciała obcego) wokół implantu.
Ostatnie miesiące (Albrekson, European Consensus Conference Kolonia EDI, luty 2015) pozwoliły na prześledzenie kaskady czynników prozapalnych i przeciwzapalnych takich, jak: prostaglandyny, leukotrieny, lipooksygenazy, rezolwiny, interleukiny i innych zaangażowanych w biologiczne losy implantu, w czym obecność bakterii nie jest główną przyczyną periimplantitis, lecz jedynie, wtórnym, jednym z czynników ryzyka. Badacze wskazują na rolę aspiryny, kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 jako wspomagających procesy przeciwzapalne wokół zębów, a także, mamy nadzieję – wokół implantów.