Rehabilitacja protetyczna pacjentów obejmuje uzupełnienie braków zębowych i/lub korektę istniejącego uzębienia resztkowego, co wiąże się ze zmianą położenia żuchwy względem szczęki, czyli z ustaleniem zgryzu konstrukcyjnego. Zgryz konstrukcyjny rejestrowany w zakresie relacji centralnej charakteryzuje się możliwością zmiany wymiaru pionowego zwarcia. 

Istnieje wiele metod umożliwiających ustalenie, rejestrację oraz przeniesienie zgryzu konstrukcyjnego, a w tym również wysokości zwarcia, do pracowni protetycznej. Podstawą tych metod jest uzyskanie harmonii pracy mięśni żucia oraz optymalnych wzajemnych relacji w stawie skroniowo-żuchwowym w zwarciu oraz podczas ruchów żuchwy.

Ustalenie zgryzu konstrukcyjnego określa położenie żuchwy w trzech płaszczyznach, umożliwiając odtworzenie statycznych i dynamicznych kontaktów zwarciowych zębów według wybranej koncepcji okluzji (obustronnie zrównoważonej, wzajemnie chronionej i in.).